Geçtiğimiz pazartesi günü Kahramanmaraş’ta meydana gelen iki aka deprem 10 ilde aka yıkımlara sebep olurken yaralı vatandaşların tedavisi de Türkiye’nin birçok noktasında devam ediyor. Depremler sonrası bölgeye ülkenin dört bir yanından doktorlar giderek hastalara şifa olmak için çabalarken Çam ve Sakura Şehir Hastanesi Plastik Rekonstrüktif ve Estetik Cerrahi Bölüm Sorumlusu Doç. Dr. Perçin Caşkan da bölgeye giderek depremzedelerle ilgilenmişti.Sonrasında yeniden İstanbul’daki görevinin başına dönen Doç. Dr. Caşkan, 1999 yılında yeni mezun bir tabip olarak vazife yaptığını ve ailesinin de 1999 Depremi’nde enkaz altında kaldığını anlatım etti. Doç. Dr. Caşkan, geçmişte yaşadıklarını ve bugün Kahramanmaraş merkezli depremler sonrası bölgede yaşadıklarını anlattı. Caşkan’ın bölgedeki çocuklara ilişkin açıklamalarıysa yüreklere dokundu.”EN ÇOK ÜZÜLDÜKLERİM ÇOCUKLAR” Deprem bölgesindeki izlenimlerini aktaran Doç. Dr. Perçin Caşkan, “İlk önce Adıyaman sonrasında Malatya iline uçtum. 12’nci saatte deprem alanındaydım. Kısa sürede bir sistem kurmak adına bence ilerleme kaydetmişiz, deprem başlı başına zor bir şey. Benim ailem, 1999’da Gölcük’te enkaz altındaydı. Ben hasta yakını ne demek, enkaz başında beklemek nedir biliyorum. Aynı anda eğitim ve araştırma hastanesinde çalışıyordum, o hastaları yönetmek zor bir şey, gayet iyi biliyorum. İnsanların panik haliyle yapabilecekleri şeyler fazla kısıtlı. O anlamda dışarıdan destek verilmesi kesinlikle fazla önemli. Gittiğimde tabip arkadaşlarımla, tüm sıhhat personelleri de yapabileceğimiz her türlü şey için size destek vereceğiz dedim. Plastik cerrahi uzmanıyım, bunun dışında bir sürü şey için destek olabileceğimizi söyledik. Depremden ilk çıkanlar genelde çocuklar, ziyan görenler, en fazla üzüldüklerim de onlar.” dedi.”DEPREMZEDELERE BELLİ KESİLER YAPARAK KASLARI RAHATLATTIK”Caşkan, “Plastik cerrahların ilk önce alana gönderilmesinin nedeni şu; crush yaralanması dediğimiz bir ezilme yaralanması türü var. Ezilme yaralanmalarında sıkıntı şu; enkaz altında kalan ya da bir yere sıkışan dokularda, kaslarda şişme ve ziyan görme oluyor. O kasların bir şekilde kişinin kendi bedenine ziyan vermemesi için müsait müdahalelerle kasların açılması gerekiyor. Benim ekibim üç kişiydi. Depremzedelere belli kesiler yaparak kasları rahatlattık. Kasları rahatlatamazsak eğer, daha sonrasında bilhassa enkazdan geç kurtarılan hastalarda oluyor. O kaslardan çevreye yayılan, vücuda ziyan verebilecek bir sürü faktör var. O faktörlerin yayılmasını engellemek için ilk müdahaleleri yaptık. 112 hava ambulanslarıyla hem kendi hastanemize, hem İstanbul, Ankara ve etraf hastanelere Elazığ başta olmak üzere depremzedeleri devrettik.” ifadelerini kullandı.”AMELİYAT YAPARKEN BİLE 6 ŞİDDETİNDE ARTÇILAR OLDU”17 Ağustos 1999 Depremi’nde ailesinin de enkaz altında kaldığını ve bu süreçte yaşananları hem bir tabip hem de bir depremzede yakını olarak anladığını anlatan Doç. Dr. Caşkan, “Depremin altıncı gününde ben sahadan ayrıldım, kendi hastaneme geri döndüm. Altıncı günden itibarense yapılacak şeyler; geç dönemde çıkarılanlar için maalesef fazla dramatik tablolar. Burada birçok hastamız var, onlar için ölen dokuların, kişinin kendi vücuduna ziyan vermemesi için vücuttan uzaklaştırıyoruz. Aynı zamanda bunlardan vücuda yayılan öbür faktörler olduğu için bu hastaların diyaliz gereksinimi oluyor. Birçoğunu yoğun bakımda izliyoruz. Burada ailesi olmayanlar, çocuklarının nerede olduğunu bilmeyen aileler var. Başlı başına zor bir durum. Allah yardımcımız olsun. Hastalarda ilk önce dokularını rahatlattık, kol ve bacaklarının dolaşımını sağladık. Daha sonrasında ki emin olun, bunlar bile o kadar zor şartlarda ki orada bulunduğum sırada altı şiddetinde artçılar olurken bile ameliyat masası o hızla sallanırken bile düşündüğüm biricik şey; Allah benim çocuklarıma da ameliyat ettiğim çocuklara da acısın.” diye konuştu.”ÇIKARILAN ÇOCUKLARIN HEPSİ BENİM ÇOCUKLARIMA BENZİYOR”Caşkan sözlerini şöyle tamamladı: “Ben 1999 depreminde yeni mezun hekimdim. İzmit Okmeydanı’nda nöbetçiydim o gece sahaya ulaşmam beş saat sonraydı. İzmit merkezden de kendi evime Gölcük’e yaklaşık on yedi kilometre yürüyerek ulaştım. Aileme ulaşmamda yaklaşık 12 saat sürdü. Ailem evin çöken kısmından yaklaşık 3 saat sonra dışarıdaydı. Allah’tan deprem sırasında yakınlarımdan birini kaybetmedim, fakat ne kaybettim; o devre cep telefonu da olmadığı için herhangi bir anım, ilkokulum, lisem birçok arkadaşım yok. Hatırladığım fazla bir şey de yok. Ben enkaz altında kalmadım, deprem bölgesine gittiğimde hiç şaşırdığım bir şey olmadı. 17 Ağustos 1999 Depremi’nin aynı şeylerini yaşadım. ve tabip olduğum için sadece işimi yaptım. Duygusal olarak düşünebileceğim bir pozisyonda değilim. Çünkü çıkarılan çocukların bile hepsi benim çocuklarıma benziyor” Depremzedeler İçin Ücretsiz Barınma Yerleri Son 1 Saatte Meydana Gelen Artçı Sarsıntılar Kaynak: İhlas Haber Ajansı / Sağlık İstanbul Plastik Deprem Allah Sağlık Güncel Haberler